Met een open blik

Ze neemt een moedig besluit: met haar pasgeboren dochter verlaat ze haar man. Eerst vlucht ze naar Jordanië en van daaruit reist ze door naar Nederland. Onderweg naar Jordanië krijgt de auto die ze deelt met een aantal andere mensen op de vlucht een ongeluk:

‘Ik zat op de achterbank mijn dochter te voeden, we dommelden samen wat weg. Ineens ging het mis, de auto sloeg over de kop. Toen ik bijkwam was mijn kind weg. Ik schreeuwde ‘waar is mijn baby?!’. Gelukkig vonden we haar snel, ze was door het open raam uit de auto geslingerd. Het lijkt wel een wonder, maar ze had helemaal niets, nog geen schrammetje.’

Poe man, de verhalen die ik hoor tijdens het fotograferen…

Hierboven is Mehri aan het woord. En ze vertelt nog verder, over hoe haar aggressieve man later ook naar nederland komt en hoe onveilig ze zich toen weer voelde. Steeds achteromkijkend op de momenten dat hij niet in de gevangenis zat. Nu hij overleden is heeft ze rust en wat ik het allerknapste vindt: ze koestert geen wrok. Ze is het toonbeeld van compassie, ze ziet dat hij niet anders kon.

Bijna dagelijks is ze te vinden het Huis van Compassie in Nijmegen, ze kookt er en verzorgt de koffie, thee en hapjes. Ze heeft een wandelgroep en begeleidde een vakantieproject voor mensen zonder verblijfsvergunning. Het is haar tweede thuis, ver van haar eigen familie in Iran.

Meer Mehri’s graag, die met een open blik naar iedereen kunnen blijven kijken ❤️

De rest van de tekst is te lezen op kansfonds.nl/artikelen/verhalen.