Het bedrijf Aluchemie in de Rotterdamse haven sloot eind 2021 zijn deuren. De fabriek werd in 1962 opgericht voor de productie van anodes, een onmisbaar onderdeel bij het maken van aluminium. Het nieuws van de sluiting kwam voor de werknemers als donderslag bij heldere hemel. Ze waren zich bewust van het feit dat het een vervuilende industrie is, en dus zal verdwijnen, maar niet zo snel al. Het bedrijf werd vermalen door de wereldeconomie. Elders is de menskracht die ervoor nodig is goedkoper. En de milieuregels ongetwijfeld minder streng.

Voor velen was dit niet gewoon ‘werk’, het was de plek waar ze volwassen werden. Waar hun broers of vader ook werkten, waar ze een balletje trapten in de pauze en samen branden blusten als er iets in de hens vloog. Veel werknemers werken er al hun hele carrière, hoe bitter is dan voor sommigen het gevoel afgedankt te worden. Iedereen gaat anders om met het naderende einde. De viezen handen, maskers en oranje overalls verdwenen in december definitief.

Om stil te staan bij dit einde, liet Aluchemie een gedenkboek maken. Met daarin onder andere 15 portretten en interviews door Sander Grip en mij.