Goed gelukt

Even een stukje terugspoelen, ik denk naar een jaar of 8 geleden. Ik herinner me nog een gesprek tijdens het eten met mijn ex-vriend, mijn vader en zijn vrouw. Hoe lang zou het nog duren voordat ik eens genoeg zou verdienen? Ik maakte nog steeds niet eens minimumloon. Wanneer zou ik eens ‘normaal’ kunnen bijdragen aan alle kosten? Ik had de enorme luxe dat ik flink kon leunen en me daarmee helemaal kon richten op het opbouwen van mijn bedrijf, maar hoe lang dat leunen zou gaan duren? Geen idee. Zoveel onzekerheden. Want wat als ik, nog los van geld, zou mislukken als fotograaf? Dat was mijn allergrootste angst. 

‘Lukken’ is nogal een vaag begrip. Maar ik voel me gelukt, onwijs goed gelukt zelfs. Al is dat een andere gelukt dan ik vroeger voor ogen had. Ik wilde mijn naam in De Volkskrant zien, nationale erkenning en zo. Inmiddels kan die krant me gestolen worden en kijk ik er vooral naar of ik een fijne dag voor mezelf kan organiseren, en daarna nog één, en dan gewoon weer! Dagen vol voldoening, vol mooie mensen, vol onvergetelijke ontmoetingen, vol leren en groeien.

Mijn bedrijf bestaat tien jaar. In deze tien jaar ging ik van een hosselend meisje met kleine slechtbetaalde klusjes naar de zoveel zelfverzekerdere vrouw die ik nu ben. Ik heb geleerd te werken met mijn energie, om vooral genoeg ‘nee’ te zeggen en om te zien wat er werkelijk toe doet voor me. 

Wat zou de volgende tien jaar me brengen? Ik ben echt vet benieuwd. 

Maar eerst dit vieren, morgen organiseer ik mijn eigen bedrijfsfeestje. Gewoon alleen voor mezelf. En ik heb er echt vet veel zin in 🥳.

Foto: Lizzy Zaanen